Málstofa til að tryggja að raddir barna af erlendum uppruna heyristMynd: Akureyarbær/akureyri.is

Málstofa til að tryggja að raddir barna af erlendum uppruna heyrist

Akureyrarbær og Kópavogsbær stóðu fyrir málstofu þann 29. september síðastliðinn fyrir börn af erlendum uppruna. Meiri aðstoð í íslensku og við heimanám almennt, fjölbreyttari matseðlar í skólunum og fræðsla um frístundastarf er meðal þess sem börnin telja að mætti sinna betur. Þetta kemur fram í tilkynningu frá Akureyrabæ.

Akureyrarbær og Kópavogsbær eru einu sveitarfélögin á landinu sem hafa fengið viðurkenningu sem Barnvæn sveitarfélög. Slík sveitarfélög leita markvisst eftir sjónarmiðum barna og var tilgangur málstofunnar að hlusta sérstaklega eftir röddum barna af erlendum uppruna.

Tuttugu börn úr sveitarfélögunum, sem eru af erlendum uppruna, tóku þátt til að ræða hvernig mætti tryggja að raddir þeirra heyrðust. Málstofan er hluti af verkefni sem styrkt er af Þróunarsjóði innflytjendamála hjá félags- og barnamálaráðuneytinu.

Börnunum, sem eru á aldrinum 12 til 15 ára og tala samtals 10 tungumál auk íslensku, var skipt í hópa sem fjölluðu um 3., 6., og 12. grein Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna. Þessar greinar fjalla um að virða skoðanir barna, að skapa þeim góðar aðstæður til að lifa og þroskast og leitast við að gera ávallt það sem börnum er fyrir bestu. Samantekt á niðurstöðum hópanna verður síðan kynnt bæjaryfirvöldum.

Þátttakendur málsstofunnar höfðu eftirfarandi að segja:

  • Börnin sögðu að þeim fannst of oft koma fyrir að þeim væri ekki trúað þegar þau væru að segja frá og skorta á aðgerðir í kjölfarið. Sérstaklega fannst þeim erfitt að taka upp mál eins og einelti og rasískt orðbragð sem sumir nota við eða um þau, jafnvel án þess að gera sér grein fyrir meiningunni.
  • Börnin töldu heppilegt ef skólar fræddu þau um hvað teldist til frístundastarfs sem þau gætu tekið þátt í. Sum þeirra vita ekki hvað er í boði eða geta jafnvel ekki tekið þátt vegna fjarlægða og samgöngumála eða vegna tímaleysis.
  • Börnin sögðust helst þurfa aðstoð við heimanám (sem þau sögðu að mætti alveg vera minna) og þá ekki síst við námsgreinar eins og íslensku, vegna þess að ef þau ná ekki góðum tökum á íslenskunni kemur það niður á öðrum námsgreinum. Börnin töldu betra að hafa meira af símati í skólunum og töldu það hjálpa meira en að vera með próf.
  • Þau nefndu sérstaklega að skólastarfið mætti fela í sér meira val, sveigjanleika og skapandi nám. Þannig geta þau fyrr eflt áhugasvið sitt og fá síður tilfinningu fyrir því að námið sé tilgangslaust sem stundum sé raunin. Í skólanum skorti nám um hluti sem þau þurfa á að halda til að takast á við praktísk verkefni lífsins sem aftur geta hjálpað þeim að undirbúa sig undir framtíðina.
  • Maturinn í mötuneytum skólanna varð hitamál á málstofunni og töldu börnin að hér þyrfti að gera mun betur. Þeim fannst fæðið of einhæft og hráefnið ekki nógu gott. Þau töldu að mögulega mætti efna til kosninga meðal barnanna um matseðlagerðina.
  • Að lokum sögðu börnin að Íslendingar mættu alveg brosa meira.
Sambíó

UMMÆLI

Sambíó