Prenthaus

Eignin sem skuldar mér

Gunnlaugur Víðir Guðmundsson
Ég á bíl sem hefur það hlutverk að keyra mig milli staða. Þetta er stór og góður bíll. Hann eyðir frekar miklu bensíni og krafðist viðhalds núna í sumar. Sem eigandi bílsins gerði ég samning við hann að eyða minna bensíni og endurgreiða mér það bensín og viðhald sem hafði farið á mánuðunum á undan. Til þess að þetta geti gengið upp er ætlast til þess að bíllinn geri einungis það sem hann á að gera, hann stilltur og ég fylgist náið með loftþrýstingi í dekkjunum. Rúnturinn dó með facebook hvort sem er.

Rúnturinn hafði óskrifaðar reglur eins og engin stefnuljós og mjúkar skiptingar. Hugmyndafræðin bakvið rúntinn er líka furðuleg, í minningunni vonaðist ég eftir að einhver stúlka úr öðrum bíl myndi falla fyrir mér þar sem ég sat í aftursætinu, rúnturinn gat endað með kynlífi í mínum huga. En rúnturinn er dauður og engin heimild til fyrir slíku fjáraustri. Ég ætla heldur ekki að blæða meiri peningum í skutl, snatt og rúnt sem endar aldrei með kynlífi. Ég skammta því bílnum peningum sem fara í endurgreiðslu og bensín frá N1. Bíllinn hefur hinsvegar ekki staðið við samninginn og heldur áfram að eyða bensíni líkt og sólin muni aldrei rísa aftur. Ég keyri eins varlega og ég get, mjúkar skiptingar.

Það er því einungis eitt sem ég get gert. Ég hef lokað á fjárframlög til bílsins. Um miðja næstu viku verður hann bensínlaus, þá hendi ég honum sennilega, enda er mér sama um hann.

-Gunnlaugur V. Guðmundsson

Sambíó

UMMÆLI